بسم الله الرحمن الرحیم

در هر جایی و در هر مکانی صورت عبادات ، متفاوت می شود . مثلا گاهی تکلیف تو در فلان شب ماه مبارک رمضان تهجد و شب زنده داری است و گاهی صورت این عبادت عوض می شود و در عوض نماز ، باید بالای سر مریض تب دار بنشینی و او را پرستاری کنی .مهم این است که تو امر او را اطاعت کنی و در هر جایی تکلیف خودت را بدانی و عمل کنی . آنجا که می فرماید فلان نماز را بخوان تا فلان پاداش را به تو بدهم ، منظور این نیست که این نماز تو را به پاداش می رساند ؛ بلکه منظور این است که تو چون امر او را اطاعت کردی و نماز خواندی ، او مسیر تو را به گونه ای باز می کند و تو را حرکت می دهد که به بهشت برسی . 

پس به سبب نماز و عبادات تو بهشتی نمی شوی ، بلکه به سبب اینکه امرو دستور او را اطاعت کردی و آنجا که گفت نماز بخوان ، خواندی و فرمود سی روز ماه مبارک را روزه بگیر و تو روزه گرفتی ،تو را به بهشت می رساند .

شیطان شش هزار سال عبادت کرد و نماز خواند ، اما نمازش او را به بهشت نرساند ، چرا ؟ چون زمانی که فرمود : بر آدم سجده کن ؛ سجده نکرد و فرمان او را اطاعت نکرد و مطرود درگاه خدا شد .امام صادق علیه السلام می فرماید : "هرکس، یک روز از ماه رمضان را (عمدا بدون عذر شرعی )افطار کند روح ایمان از او خارج می شود ". 

 به سبب همین اطاعت نکردن است

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی که بتواند به دارایی های وجودش دست پیدا کند به آرامش حقیقی رسیده . اگر گفته اند به قران عمل کنید ؛

برای این است که فقط با عمل به قران می توان به دارایی های وجود و به آرامش درون دست پیدا کرد .

خداوند مهربان چون می خواهد ما به این آرامش واقعی دست پیدا کنیم ؛ هی در این مسیر به ما پاداش می دهد تا ما با قران انس گیریم .

لذا می فرماید اگر روزی پنجاه آیه قران با تدبر بخوانی ،فلان پاداش را دارد ؛ اگر نماز اول وقت بخوانی فلان فضیلت را دارد و اگر انفاق کنی فلان پاداش  ...

فقط به این دلیله که ما با رو آوردن به نماز و با تدبر قران خواندن و کسب اعمال صالحه ، وجودمان لطیف می شود و به لطافت و نورانیت و آرامش درون می رسیم . چون همان گونه که بالاترین نعمت دردنیا آرامش داشتن است ؛

در آخرت هم بالاترین نعمت ، رسیدن به آرامش درونی است . حال اگر کسی بتواند در دنیا به این آرامش دست پیدا کند ؛

با همین آرامش هم به عالم بالا منتقل می شود . ولی اگر نتوانست با این شناخت از خود به آن آرامش مورد نظر برسد ؛

با همین تزلزل درون وارد عالم بالا می شود  و این برایش می شود عذاب الیم ؛ وگرنه فردای قیامت خدا نمی خواهد ما را عذاب کند ،

 ما خودمان چون در درون آرامش نداریم ؛ فردا در عذابیم

همان گونه که شما در دنیا هم دیده اید افرادی که غرق در نعمت اند ،اما چون در درون آرامش ندارند ؛ در رنج و عذابند .

در عالم فردا هم اگر تو این آرامش را نداشته باشی ، در عذاب الیم قیامت گیری !